دلنوشته ی جانباز ؛ ازاده و ایثار گر دفاع مقدس اقای فرصتی

((بنام خدا ))

دلنوشته :

وقتی به یاد اون سربازی اذری زبان میفتم 

که در حین  میدان برداری درمنطقه

تنگه چزابه  در کنارم بود وبه علت 

انفجار مین یک گم شده از ناحیه مچ پا 

قطع عضو شد و وقتی بر روی برانکار گذاشتمش تا از میدان مین خارجش کنیم 

وپزشکیار همراهمون در خارج ازمیدان مین 

کمکهای اولیه براش انجام بده وبرای مداوا به پشت جبهه جنگ بفرستمش

وبرای سرنیزه اش 

که بعلت شدت انفجار مین از دستش 

رها شده بود 

ودر میدان مین افتاده بود

رو کرد بهم 

وگفت تورا خدا سرنیزه ام را بیاورید

اشک تو چشمام جاری میشه 

وقتی به یاد همدوره و هم خونه ام 

احمد نصری می یفتم 

که در عملیات قصر شیرین با هام بود

 ومفقود الااثر شد 

نا خوداگاه اشک ازچشمام سرازیر میشه

وقتی بیاد اون سرباز لطفی مییفتم 

که در منطقه طراح  وبین سوسنگرد وحمیدیه واقع شده می یفتم 

که در میدان مین با هام بود 

وبعلت انفجار یک مین 

بلا فاصله شهید شد 

و فرصت نکرد 

حتی یک کلمه با هام حرف بزنه .اشک از چشام سراریز میشه  

وقتی یادم میاد کا در منطقه کلانتر 

بدست نیروهای مهاجم  ومتجاوز عراق 

دربند اسارت گرفتار شدم 

و یکی از همکارانم بنام خدایار شهبازی از ماجدا کردند .

ووقتی داشت از من جدا میشد 

کو چکترین حرفی باهام نزد 

که نیروهای عراقی رو من حساس بشن

ولی با نگاه عمیقی بهم گفت دیگه بردنم 

وشاید نجاتی برای فرار نباشه 

وهمانطور هم شد 

وهرگز به خانه باز نگشت 

اشک از چشام سرازیر میشه 

وفتی بیاد همکارم  الفت ترشکانوند 

می افتم که در زمان سقوط قصر شیرین 

با هام بود وبا تبحر وورزیدگی ازدست 

نیروهای عراقی فرار کرد 

ولی بعد ها با هم بودیم  ودر منطقه 

ملک شاهی حوالی صالح اباد ومهران 

بر اثر انفجار مین به شهادت رسید 

اشک از چشمام سرازیر میشه 

 وقتی به یاد رحمان یگانه می افتم 

که دوتا چشم درشت وقشنگ با ابروهای پیوسته داشت ومدتها با هم ماموریت

وهمسنگر بودیم  بودیم  ولی بعدها بعلت 

انفجار مین  هر دوچشم از دست داد 

والان خورشید خداوند را نمیتونه ببینه

اشک از چشام سرازیر میشه 

وقتی میبینم حشمت یخچالیان  

همدوره ام  ودوست بسیار نزدیکم 

بعلت انفجار مین از ناحیه کف پا قطع عضو شده است

اشک از چشام سرازیر میشه 

وقتی بیاد  احمد کردی وحسنوند

می افتم که همکارم بودن ودرعملیات 

قصر شیرین در بند نیروهای عراقی 

گرفتار شدند  والان هیچ اثری ازانها نیست و مفقود الااثر شدند 

اشک از چشام سرازیر میشه

و برای خیلی از همرزمانو کسان دیگه که

در عملیاتها ودر میدان مین باهام بودن  وبعلت انفجار مین قطع عضو ویا شهید ویا قطع شدن

و الان دیگه خیلی حوصله ندارم ومجال گفتنش نیست خیلی دلم میگیره  

وبه خودم میگم 

تو که اینطوری نبودی 

سختیهای میدان نبرد 

خیلی خشنت کرده بود 

ووقتی این اتفاقا می افتاد 

تو خم هم به ابرو نمیاوردی 

حالا چه شده 

که که تا یادت به این حوادث جنگی میاد

اشکت سرازیر میشه 

به خودم میگم 

انوقت که دیدی

تمامیت ارضی ایران درخطر بود

و حالااگر ما حاضر نمیشدیم 

واین ضایعات انسانی نمیدادیم 

خدای ناکرده حادثه حمله اعراب در زمان 

قادسیه مجدد در ایران تکرار میشد 

چون نیروهای صدام متجاوز 

  هم برای سرکوبی تمام ایران امده بودند

پس حالا میبینی 

که زحمات وتلفات انسانی ما ارزشش را داشته است 

وفرا رمن از بنداسارت نیروهای متجاوز عراق ارزش خطر کردن را  داشته است

 ولی   حالا که میبینم 

اشخاصی پیدا شده اند

ومیخواهند در تاریخ دفاع مقدس 

نقشی بازی کنند 

که برای انها نوشته نشده است 

به یاد مظلومیت این عزیزان میافتم 

وبا خودم میگم‌ 

چقدرشرم اوراست 

که بعضیها مراد خودشون در نامرادیهای 

همرزمان من  جستجو میکنند 

بهمین دلیل برای مظلومیت 

شهدا ومجروحین وازاده گان دفاع 

مقدس  بی اختیار و پنهان ازچشم فرزندانم‌  اشکم سرازیر میشود 

 وبه خود نهیب میزنم 

به خودم  تسلی میدم 

و میگم 

همرزمان عزیز من 

بخاطر دفاع از تمامیت ارضی ایران

که مورد تجاوز دشمن قرار گرفته بود

شهید شده ویا مفقود الااثر 

ویا برای همیشه قطع عضو شدند

پس بلاشک ارزشش را داشته است 

جانباز ؛ ازاده  و ایثار گر دفاع مقدس 

فرصتی

🙏🙏🙏🌺🌺🌺🌺🙏🙏🙏